Modern.az saytında “Bizimkilər” rubrikasına davam edirik. Qeyd edək ki, bu rubrikada özümüzünkülərdən – jurnalist həmkarlarımızdan yazır, onları oxucularla daha yaxından tanış edirik. Uzun müddət üçün fikirləşdiyimiz bu rubrika istər tanınmış olsun, istər tanınmamış - “jurnalist ordusu”nu tanıtmağa hesablanıb... Bir sözlə, həmkarlarımızı “Bizimkilər”də daha yaxından tanıyaq... 

“Bizimkilər” rubrikasından budəfəki təqdimat “Azadinform” İnformasiya Agentliyinin redaksiyanda çalışan gənc jurnalistlərdən bəhs edir.

Beləliklə, “Azadinform” İnformasiya Agentliyinin  gənc əməkdaşları ilə tanış olaq.

“Redaksiyada heç kimdə paxıllıq yoxdur”

Samir Soltanov deyir ki,14-15 yaşlarında jurnalistika sahəsinə maraq göstərib: 

“O vaxtı daha çox ANS telekanalını izləyirdim. Orada işləyən jurnalistlərin danışıq tərzləri, operativ çalışmaları mənə maraqlı gəlirdi. Bu mənim jurnalistika peşəsinə maraq göstərməyimə səbəb oldu. Elə bu həvəs məni Azərbaycan İctimai Siyasi Universitetinin Jurnalistika fakültəsinə gətirdi və oranı bitirdim. Universitetdə mənə  BDU-nun bu sahə üzrə ən savadlı müəllimləri dərs deyib. Onlar hər zaman bu sahəni sevdirməyə çalışdı. Başqasını deyə bilmərəm, amma məndə jurnalistikaya maraq daha da artdı”.

Tələbəlik illərindən jurnalistika sahəsində işləmək üçün müəyyən redaksiyalara müraciət edən gənc həmkarımız əvvəlcə “Səs” İnformasiya Agentliyində (SİA) təcrübəçi olaraq çalışıb:

“SİA-nın baş redaktoru Bəhruz Quliyev universitetdə müəllimim idi. Müraciət elədim. Sağ olsun, təcrübə keçməyimə icazə verdi. Burada 2 ay fəaliyyət göstərdim. Əsasən idman sahəsindən yazılar hazırlayırdım. İdman sahəsinin redaktoru Elgün bəy mənim müəyyən qədər formalaşmağımda çox böyük zəhmət çəkdi. Daha sonra hazırda çalışdığım “Azadinform” İnformasiya Agentliyinə müraciət elədim. Agentliyin baş redaktoru Niyaz Niftiyev məni geri qaytarmadı. Təcrübəçi kimi işə qəbul elədi, çox şey öyrətdi, hələ də öyrətməyə davam edir. Mən çox sevinirəm ki, jurnalistika sahəsində dərin biliklərə malik olan şəxslərin yanındayam. Hər işdə olduğu kimi, jurnalistika sahəsinin də özünəməxsus çətinlikləri var. Çox sağ olsunlar, çətinlikləri aradan qaldırmaq üçün mənə kömək edirlər. Başqa yerlərdən fərqli olaraq çalışdığım redaksiyada heç kimdə paxıllıq deyilən bir hiss yoxdur. Hər zaman mehribançılıq olub”.

S.Soltanov əsasən iqtisadiyyat sahəsi üzrə xəbərlər hazırlayır: 

“Gün ərzində dünya və Azərbaycan iqtisadiyyatında baş verən prosesləri işıqlandırıram. İqtisadi proseslərdən asılı olaraq ekspertlərdən açıqlamalar alıram. Bəlkə də hobbi olaraq idmana bağlı olduğum üçün bu sahənin də xəbərlərinə arada göz atıram.

Jurnalistika ilə bağlı arzular çoxdur. İnsan gərək çalışsın ki, bu arzuları reallaşdıra bilsin. Mənim səlahiyyətim olsaydı, ilk növbədə telekanallarda daha çox vətənpərvərlik və təhsillə bağlı verilişlərə üstünlük verərdim. Çünki təhsil hər bir ölkənin gələcəyi deməkdir. Vətənpərvərlik mövzusu da aydın məsələdir. Bizim torpaqlarımızın 20%-i işğal altındadır. Övladlarımızı bu ruhda böyütmək lazımdır ki, itirilən torpaqlar haqqında məlumatlı olsun. Hər kəsin şou proqramlara üstünlük verməsi məni narahat edir. Düzdü, bunlar da lazımdır. Amma daha çox dediyim kimi vətənpərvərlik və təhsillə bağlı verilişlərə üstünlük verilməlidir”.

“Çətinlik hər zaman var”

Agentliyin digər gənc əməkdaşı Ləman Hüseynzadə deyir ki,jurnalistikaya marağı hələ parta arxasında əyləşdiyi ilk günlərdən başlayıb:

 “Evdə, sinifdə o qədər çox danışan, hər məsələyə müdaxilə edən biri idim ki, müəllimim və anam həmişə şikayətlənirdi. Amma bu şikayətlənmə heç vaxt pis istiqamətdə olmurdu. Hətta anam deyirdi ki, dərs vaxtı çatsaydı bu qız gedərdi, başımız sakit olardı. Müəlliməm də çox danışdığım, hər xırda nüansa toxunmağı sevdiyim üçün sinifdə məni gələcəyin Qənirəsi (Qənirə Paşayeva) kimi çağırırdı. Düzdür, o vaxtlar bu mənə xoş gəlirdi. Çünki jurnalistika sahəsində gündəmdə olan əsas insan o idi. Məktəb tədbirlərində aparıcı kimi iştirak etməyim isə məni daha da ruhlandırırdı. Elə istək olaraq da 1-ci sinifdən artıq bütün müəllimlərim bilirdi ki, mən jurnalist olmaq istəyirəm. 11-ci sinifdə ixtisas seçimləri zamanı sinif rəhbərimin təkidinə baxmayaraq, yenə də jurnalistika ixtisasın yazdım və Bakı Slavyan Universitetinin “Jurnalistika” fakültəsinə daxil oldum”.

 L.Hüseynzadə öncə təcrübə keçmək məqsədilə “Azadinform” İnformasiya Agentliyinə gəlib:

“Tələbə olarkən müəllimlərimiz iş prosesini görmək üçün bizi müəyyən redaksiyalara aparırdılar. Hər apardıqları yerdən də bizə təcrübə keçməyimiz üçün təklif gəlirdi. Amma təəssüflər olsun ki, aramızdan kimsə bu təklifdən faydalanmırdı. Universitet rəhbərliyi ikinci kursda təcrübə keçmək üçün tələbələri 1 ay müxtəlif redaksiyalara göndərirdilər. Mən 5 nəfər tələbə yoldaşımla “Azadinform” İnformasiya Agentliyinə göndərildik. Elə həmin təcrübə günlərindən buradakı mühit mənə çox yaxşı gəlirdi. Hər dəfə gələndə xoş qarşılanırdıq, 1 aylıq vaxtın necə gəlib keçdiyini hiss etmədik. Universiteti bitirəndən sonra redaksiyaya yenidən gəldim və baş redaktor Niyaz Niftiyevə burada yenidən təcrübə keçmək, işləmək istədiyimi bildirdim. O da sağ olsun, bir nəfərin yerinin boş olduğunu bildirdi və mənə öyrənmək üçün şərait yaratdı. İki günlük APA-dakı fəaliyyətimi saymasam, ilk iş yerim “Azadinform” olub və bura artıq mənə çox doğmadır. Çətinlik təbii ki, hər zaman var. Mən də bilmədiklərimi digər yoldaşlarım kimi burdakılardan öyrənməyə çalışmışam.

Müxbirəm və hazırda əsasən sosial sahə üzrə xəbərlər hazırlayıram. Ehtiyac olduğu halda siyasi, dünya xəbərlərindən də yazıram”.

Müsahibimiz  jurnalistika ilə əlaqəli arzularından da söz açıb:

“Arzudan arzu doğur, yeni arzular formalaşır. Əvvəl jurnalist olmaq arzu idisə, indi də o sahədə hansısa izlər qoymaq istəyimizdir. Səlahiyyətim olsaydı bütün mətbu orqanlarda təcrübəçi jurnalist tələbələr üçün ayrıca bir şöbə yaradardım. Çünki bu, elə bir sahədir ki, universitet nəzəriyyəsi ilə kifayətlənmir. Yəqin siz də bilirsiniz ki, iş üçün müraciət etdiyimiz redaksiyalarda, diploma baxmazdan öncə təcrübəli olub-olmamağımızla maraqlanırlar. Məncə, bu baxımdan redaksiyalarda “Təcrübə şöbəsi” və onun verəcəyi təqdimat sənədi mütləq, eyni zamanda vacibdir”.

“O mənim üçün  canlı ensiklopediya sayılır”

Eşqin Nuruşovun  jurnalistikaya marağı  10-cu sinifdən sonra yaranmağa başlayıb:

“Bununla bağlı valideynlərimlə, müəllimlərimlə məsləhətləşdim. Sağ olsunlar, mənə mənəvi dəstək oldular. Ali məktəbə qəbul imtahanı zamanı isə arzuma çata bilmədim. Çünki arzum jurnalistika fakültəsi bitirib peşəkar jurnalist olmaq idi. Tale və TQDK (indiki DİM) məni tamam başqa bir sahəyə – Azərbaycan Dövlət Rəssamlıq Akademiyasının Sənətşünaslıq fakültəsinə atdı (gülür). Amma daxili marağım o qədər güc gəldi ki, müxbir kimi işləyib, heç olmasa “qurdumu” öldürmək qərarına gəldim. Qərarım isə hazırda işlədiyim “Azadinform” İnformasiya Agentliyinə müraciət etməklə nəticələndi.   

İlk iş yerim “Azadinform” İnformasiya Agentliyidir. Burda çalışdığım müddətdə jurnalistikaya aid bir çox bilgilərə yiyələnmişəm. Təbii ki, ilk iş yerim olduğu üçün həddindən artıq çətinliklərim oldu. Agentliyin baş redaktoru Niyaz müəllimlə yanaşı, redaktor Adəm müəllim də əlindən gələni əsirgəmədilər. İlk günlərdə yazını yazmaqda çətinliklərim oldu. Çünki mən klaviaturadan tək əllə istifadə edirdim. Bu da məndə müəyyən problemlər yaradırdı. Amma zaman keçdikcə bu problem öz həllini tapdı. Adəm müəllim mənim canlı ensiklopediyam sayılır. Çünki həqiqətən 0-dan nə varsa hamısını o öyrədib. Bu gün də suallarımın cavablarını onda tapıram. Xəbər necə yazılmalıdır, hansı qaydalara riayət etmək lazımdır hamısını mənə o başa salıb. Bunun üçün də, burdan hər ikisinə təşəkkürümü bildirirəm”.

E.Nuruşov hələ ki nələrisə öyrənməyə çalışan müxbir olduğunu düşünür:

“Daha çox həvəsim sosial mövzulardır. Hər gün olmasa da müəyyən vaxt intervalında yazılarım olur. Bacardığım qədər ölkədə və dünyada baş verən hadisələri oxucularımıza vaxtında çatdırmağa çalışırıq. Təbii ki, bu, hər bir jurnalistin peşə vəzifəsidir.

Hər bir insanın reallaşdırmaq istədiyi arzuları var. Arzular çoxdur amma, hamısı jurnalistika ilə bağlı deyil”.